Stormlicht, vrienden, is geen vrolijke bundel. Het is ook geen sombere bundel. Het heeft iets van wat zich nog het best laat omschrijven als strijdbare melancholie. Scepsis, berusting, maar ook oprechte verontwaardiging, af en toe zelfs politieke correctheid – en ik bedoel dat (je moet dat er tegenwoordig bij zeggen) als een compliment.

‘Ondanks de houtworm/ knettert het vuur’ – zo luidt de laatste regel van deze bundel. Wie zo’n regel bedenkt, is natuurlijk een goeie dichter.

Piet Piryns, bij de voorstelling van Stormlicht.