Patty Scholten (73) overleden
Gisteren (15 maart 2019) overleed Patty Scholten (1946). Als dichter debuteerde ze in 1995 met de bundel Het dagjesdier, maar schrijven deed ze al veel langer. Onder haar meisjesnaam Patty Klein schreef ze jarenlang scenario’s voor de kindertijdschriften Donald Duck en Tina.
De poëzie van Scholten was vormvast en de meeste van haar gedichten zijn sonnetten. Dieren waren haar geliefkoosde onderwerp, getuige daarvan de titels van verschillende van haar dichtbundels Ongekuste Kikkers (1997), Bizonvoeten (2004), Noem mij dier (2009), Traliedieren (1999), … Zelf omschreef ze die gedichten vaak als “zoonetten” (samentrekking van zoo en sonnetten)
Haar werk wordt wel eens vergeleken met dat van Kees Stip, die ook lichtvoetige dierenverzen schreef. Hoe luchtig haar verzen vaak ook waren, Scholten nam de dieren en de natuur wel heel ernstig. Zo durfde ze al eens een voetnoot toevoegen over het gruwelijke lot van de bizons in Amerika. Met Een tuil zeeanemonen (2000) schreef ze een bundel die volledig gewijd was aan de natuurkundige Rumphius. Ze kreeg van het Nederlandse Letterenfonds een reisbeurs toegewezen die haar in de voetsporen van Rumphius in Ambon bracht.
De bundels van Patty Scholten verschenen bij uitgeverij Atlas, maar ze bracht vaak ook bibliofiele voorpublicaties uit in beperkte oplage. James Brockway vertaalde de bundel Traliedieren in het Engels als Elephants in love and other poems.
Scholten won verschillende kleine poëzieprijzen, maar grote bekroningen bleven uit. Ze werd met haar debuutbundel Het dagjesdier (1995) wel genomineerd voor de VSB-prijs. Hetzelfde met haar derde bundel Ongekuste kikkers (1997). Ze mocht echter geen van beide keren op het hoogste schavotje plaats nemen.
Na een ongelukkige val in 2018 verbleef Patty Scholten in een verzorgingstehuis in Ede.
Meer info over Patty Scholten op KB-Nederland.
