Goede poëzie doet de tijd stollen - Campuskrant KULeuven - 25 mei 2016

Het kunstwerk of gedicht is niet het resultaat van een influistering, eerder een antwoord op het uitblijven daarvan.

Het platvloerse is een pendant van mijn zeer subtiele metafysische vluchten.

De zuivere lyriek is altijd plagiaat, alleen in eigen leven kan men leren het woord te scheiden van het vlees.

Met mijn gedichten communiceer ik de perikelen van de communicatie.

De eeuwigheid zwijgt in alle talen. Alleen de vorm kan een stukje verbruikbare tijdeloosheid veroveren.

Je schrijft niet los van de wereld. Mijn uitgangspunt is dat je de schrijftafel splinter na splinter moet afbreken, zodanig dat je alleen nog kan schrijven op de rug van het leven.

De dichter moet alle geijkte begrippen bestrijden.

Iedereen heeft natuurlijk gevoelens en ideeën, een dichter is geen speciaal soort veldsalade die op een andere manier gevoelens zou hebben of hikken.

Dichten is denken met hart en hoofd.