Wij werken momenteel haastig aan de mobiele versie van onze vernieuwde website!
U kan de oude website nog raadplegen voor verdere informatie,
of u kan hem bekijken op uw desktop.
Wanneer hij dit schrijven van een heel leven heeft voltooid
Bloemlezing - In het kader van europalia.china werden vijf Chinese dichters uitgenodigd om te participeren in deze bloemlezing: Ye Yanbin, Shu Cai, Wang Jaixin, Lan Lan en Yan Jun. De dichters kozen zelf vijf gedichten uit. De dichters zijn totaal verschillend qua leeftijd, achtergrond, poëzie. Zij zijn niet dé vertegenwoordigers van het huidige Chinese poëzielandschap, maar ze schetsen door hun verscheidenheid wel een brede en daarom interessante poëziescène.
Individuele bundel - De symbiose van woord en beeld in de concrete / visuele poëzie is een ultieme poging om een universeel uitdrukkingsmiddel te vinden dat de taal overstijgt en tevens om een woord te laten samenvallen met een ding. Zichtbare stem sluit hier op een directe manier bij aan: de stem, als drager van het woord, wordt zichtbaar gemaakt, m.a.w. in haar concrete gedaante getoond aan de lezer/toeschouwer. In zijn ontwerpen verkent Ramon de grenzen van deze visualiseerbaarheid, benadert hij de bouwstenen van het woord – de letters van ons alfabet – in hun eigen waarde als zelfstandig beeldend element. De directe verwijzing(en) naar een tastbare werkelijkheid is (zijn) summier gehouden en als ze erin voorkomen, vertonen ze een vorm van engagement tegenover de samenleving of een ironisch-speelse kijk op het eigen ik en de ultieme Werdegang van de mens in het algemeen.
Individuele bundel - Over het waarom men ergens tussenin, ergens onderweg, van het hart een steen moet maken, daarover gaan de gedichten in deze bundel. Maar ook over het hoe. En het waarmee. Om in geen geval te zwijgen over het Doch. En het Toch. Winterhart. Coronarografie. Late brieven aan John Cassavetes. Insel Hombroïch. Lichtmis… In een cyclische beweging die vertrekt vanuit de winter van de woorden komt de dichter uiteindelijk uit bij het Lichtmis van de dagen. Aanknopend met wat misschien wel nooit begonnen is. Zoekend naar het wit dat bij elk van ons van binnen zit. Maar net zo goed wentelt de dichter – in een reden om te bestaan – stenen weg en brengt ze naar de stad. Van het hart een steen bevat talige poëzie met de metafoor van het hart als richtsnoer; de schoonheid als breekijzer.
Goede poëzie doet de tijd stollen
- Campuskrant KULeuven - 25 mei 2016
Jens Meijen - Jonge Dichter des Vaderlands (België)
Het kunstwerk of gedicht is niet het resultaat van een influistering, eerder een antwoord op het uitblijven daarvan.
Henk van der Waal - Poëziekrant, 2004
Dichten is denken met hart en hoofd.
Rik Torfs
De dichter moet alle geijkte begrippen bestrijden.
Willem M. Roggeman - Poëziekrant, 1985
Je schrijft niet los van de wereld. Mijn uitgangspunt is dat je de schrijftafel splinter na splinter moet afbreken, zodanig dat je alleen nog kan schrijven op de rug van het leven.
Gwij Mandelinck - Poëziekrant, 1986
De zuivere lyriek is altijd plagiaat, alleen in eigen leven kan men leren het woord te scheiden van het vlees.
Charles Ducal
Het platvloerse is een pendant van mijn zeer subtiele metafysische vluchten.
Hugo Claus
Met mijn gedichten communiceer ik de perikelen van de communicatie.
Mark Insingel - Poëziekrant, 1986
Iedereen heeft natuurlijk gevoelens en ideeën, een dichter is geen speciaal soort veldsalade die op een andere manier gevoelens zou hebben of hikken.
Roger M.J. de Neef - Poëziekrant, 1986
De eeuwigheid zwijgt in alle talen. Alleen de vorm kan een stukje verbruikbare tijdeloosheid veroveren.
