Wij werken momenteel haastig aan de mobiele versie van onze vernieuwde website!
U kan de oude website nog raadplegen voor verdere informatie,
of u kan hem bekijken op uw desktop.
Laurence Vielle, in 1968 geboren te Brussel, moet je vooral zien en horen lezen. ‘Wat ik schrijf is spreekmateriaal, klankmateriaal. Ik lees graag hardop wat geschreven is,’ zegt ze. Een lezing door Vielle is dan ook altijd een feest.
Zij volgde een toneelopleiding aan het Koninklijk Conservatorium te Brussel. Zij speelde in stukken van onder meer Henry Bauchau en Valère Novarina, regisseerde er andere, maakte een aantal bewerkingen en schreef zelf toneelteksten. Zij speelde eveneens in diverse films, zoals Flux et reflux van Ursula Meier, waarvoor zij in 1999 op het festival van Clermont met de prijs voor de beste vrouwelijke vertolking werd bekroond.
Met Incantaties II brengt Inge Braeckman niet alleen een vervolg op de bundel Incantaties I, maar zorgt ze ook voor een structurele spiegeling van de bundel aan de voorgaande. Ook deze keer bezweert en bezingt ze de taal, het beeld, het woord aan de hand van de taal. Dood, liefde, onmacht, vergankelijkheid zijn terugkerende thema’s.
Het ontwerp en de vormgeving van de bundel zijn van Jan Vercruysse.
Het kunstwerk of gedicht is niet het resultaat van een influistering, eerder een antwoord op het uitblijven daarvan.
Henk van der Waal - Poëziekrant, 2004
De eeuwigheid zwijgt in alle talen. Alleen de vorm kan een stukje verbruikbare tijdeloosheid veroveren.
Henri-Floris Jespers - Poëziekrant, 1982
Goede poëzie doet de tijd stollen
- Campuskrant KULeuven - 25 mei 2016
Jens Meijen - Jonge Dichter des Vaderlands (België)
De dichter moet alle geijkte begrippen bestrijden.
Willem M. Roggeman - Poëziekrant, 1985
Het platvloerse is een pendant van mijn zeer subtiele metafysische vluchten.
Hugo Claus
De zuivere lyriek is altijd plagiaat, alleen in eigen leven kan men leren het woord te scheiden van het vlees.
Charles Ducal
Je schrijft niet los van de wereld. Mijn uitgangspunt is dat je de schrijftafel splinter na splinter moet afbreken, zodanig dat je alleen nog kan schrijven op de rug van het leven.
Gwij Mandelinck - Poëziekrant, 1986
Iedereen heeft natuurlijk gevoelens en ideeën, een dichter is geen speciaal soort veldsalade die op een andere manier gevoelens zou hebben of hikken.
Roger M.J. de Neef - Poëziekrant, 1986
Met mijn gedichten communiceer ik de perikelen van de communicatie.
